Nog 1.5 week! - 5 november 2011

Het is zaterdagavond, 19.00 uur Curaçaose tijd. Net lekker gedoucht (al blijft koud water toch wel koud:P) en nu ga ik proberen mijn energie kwijt te raken door jullie te vermoeien met een ontzettend lang verhaal. Dus trek er maar een half uur voor uit. Nee gein, ik heb niet eens zo heel veel te vertellen, al heb ik wel een paar leuke dingetjes.

Afgelopen woensdag zijn we op koninginnenjacht geweest ;). Ik had op de site van het Koninklijk huis gelezen dat ze woensdag aan het eind van het programma in Punda zou komen. Dat zou voor ons wel goed uitkomen, want dat is goed bereikbaar met het OV en 's morgens moesten we natuurlijk naar school. De koningin zou op Fort Amsterdam komen, samen met het kroonpaar, om daar gedenksteen te onthullen en te zwaaien op het bordes. Wij na schooltijd vol goede moed op zoek naar Fort Amsterdam. We zagen al een stuk weg afgezet met een lint, dus wij dachten dat ze rond 15.00 uur zou komen. Na navraag bleek dat ze om half 6 pas zou komen, wat later weer verschoven werd naar 18.10 uur. We konden het allemaal net redden met de bus, dus we hadden wel zoiets van: we blijven. ’s Middags maar een beetje rondgeslenterd in Punda (echt leuke winkels heb je hier helaas niet), lekker lang op het terras gezeten en vanaf 17.00 uur rond Fort Amsterdam gehangen (toen dachten we nog dat ze om half 6 zou komen). Ondertussen kwam de voorbereiding net een beetje op gang. Op het bordesje werd snel een boeket in elkaar geflanst, er werd een klein orkestje opgebouwd, een half uur van te voren begon met pas met stoelen te sjouwen en 10 minuten van te voren werden er nog snel dranghekken neergezet. Lizette en ik stonden echt te genieten, de voorbereiding ging weer echt op z’n Antilliaans zeg maar: super sloom en alles op het laatste moment. En wij hadden het geluk dat we helemaal vooraan stonden. Helaas stonden we wel achter de koningin maar aan de zijkant was het persvak, dus daar konden we ook niet staan. Vlak van te voren gingen er een aantal mensen op de stoelen zitten (10 mensen of zo, de laatste rij stoelen bleef helemaal leeg), er werd nog druk heen en weer gerend en overlegd en tadah.. daar was de koningin! Nou, super leuk natuurlijk: we stonden er echt met onze neus bovenop, ze liep twee meter voor ons langs. Of ik leuke foto’s heb? Nou, op de 1e 10 foto’s staat een bodygard, de volgende 10 foto’s zijn bewogen, bij de onthulling stond de koningin achter een boom en toen ze wegliepen was het donker. Haha, echt waar! Nou ja, ik heb in totaal van alle drie één foto die enigszins gelukt is. En verder gaat het toch om het gevoel en het moment. Op internet zijn honderden foto’s te vinden, dus wat dat betreft. Toen het 1e gedeelte na 10 minuten af was gelopen, zijn we snel naar de bus gelopen want die ging om half 7. Toch niet zulk fris volk hoor, wat tevoorschijn komt als het donker is. Op Curaçao wonen zo’n 150.000 mensen, waarvan 50.000 illegaal is (heel veel uit Venezuela, Colombia, Suriname, Portugal). En je moet je bedenken dat het hier ’s nachts warm genoeg is om buiten te leven, daarom zie je ’s avonds ook zoveel van die mensen, denk ik. Gelukkig liepen er om half 7 ook nog wel veel ‘normale mensen’ (sorry voor mijn etikettering), maar Lizette en ik voelden ons niet heel veilig en hadden wel zoiets van: Als het donker is, moet je zorgen dat je thuis bent. Maar dat heb je bij ons in grote steden ook wel natuurlijk: in Amsterdam en Rotterdam enzo, heb je ook wel plaatsen waar je ’s avonds als meisje niet moet komen.

Veel meer dan ons koninginnenavontuur hebben we eigenlijk niet beleefd van de week. We zitten sinds gisteren in ons nieuwe appartement. Pfft.. dat was wel even wennen hoor! We kwamen in een heel oud appartement, het rook heel muf van binnen, de badkamer stonk heel erg en alles was best stoffig. In ons eerste appartement voelden we ons direct thuis, dat gevoel hebben we hier nog niet echt. Maar goed, we hebben lekker gelucht, de airco aangezet (die overigens ook stonk) en er een beetje ‘ons huisje’ van gemaakt. En nu gaat het wel weer hoor, als je er een beetje in leeft (koken, douchen enzo), dan gaat de muffe geur vanzelf weg. Alles went! En het is maar voor één week, daarna zitten we in een studio: dat is één kamer waar een bed instaat, een koelkast, een waterkoker met een beetje servies en bestek en een kastje. Daarnaast zit een piepklein badkamertje en tadah: dat is de studio. En dan te bedenken dat we daar met z’n 2en €40.- per dag (!) voor betalen. In de eerste instantie zouden we 1.5 week in die studio moeten (die hebben we gereserveerd), maar daar is geen kookgelegenheid en het grote appartement was deze week vrij; toen heeft de bazin gezegd dat we kosteloos in het grote appartement mogen deze week. Dat is wel super fijn hoor. In die studio heb je niet eens plek om je koffer open te leggen of bijvoorbeeld je brood te smeren. Wat wel een voordeel is: als je het ’s nachts warm hebt en je wilt even naar de wc; als je dan slaapdronken de verkeerde deur open doet en je struikelt over de drempel, dan rol je zo het zwembad in: ben je direct afgekoeld:). Dat is wel ideaal hoor: een zwembad. Met van die heerlijke ligstoelen erbij… Het is overigens heel mooi opgezet: het is een groot huis waar aan beide kanten twee appartementen aanvast zitten. De studio is er later bij gebouwd, die staat in de hoek. Om het huis is een hele mooie tuin aangelegd, heel veel begroeiing, mooie bloemen en planten. En je ziet heel veel kolibries; hele mooie vogeltjes. Ze schijnen hier hun broedplaats te hebben. En achter het huis is dan het zwembad waar de hele dag zon op staat. Het is gewoon niet zo schoon en netjes als het vorige appartement, het is allemaal wat oud en muf, maar verder is het prima hoor. Je hebt nu natuurlijk vergelijkingsmateriaal, dat scheelt. Als je hier voor het eerst komt, dan maak je hier wel je huisje van. Ach ja, het is nog maar 10 dagen!

Vandaag wilden we naar Mambo beach, maar we hadden helaas weer pech: als we een dag vrij hebben, regent het. Vorige week hadden we op zaterdag ook al regen. Alleen vandaag was het wel heel heftig: regenen en onweren! Echt gigantisch. Zulke buien komen in Nederland misschien één keer per jaar voor en dan vooral plaatselijk. Ik was op een gegeven moment nog wel even bang dat de stroom erachter heen zou vallen, maar ik wist waar de waxinelichtjes liggen, gelukkig ;). Inmiddels waren wij het poepiezat thuis, dus toen het om half 2 droog werd, zijn we de buurt maar een beetje gaan verkennen (helaas zijn de wegen hier zo beroerd dat de helft van de straat blank staat). Daarna kwam de zon nog even, dus toen hebben we snel een duik in het zwembad genomen en maar liefst 5 minuten zon gehad. Toen hebben we de moed maar opgegeven. Hopelijk wordt het morgen en de rest van de week beter. De voorspellingen zijn alleen niet heel positief. En mijn dikke teen zegt mij dat we nog wel eens heel veel regen kunnen krijgen de komende week. Hmm..

Nou goed, nog een weekje stagelopen. Het is de planning dat we a.s. maandag en dinsdag nog naar de stageschool gaan, donderdag en vrijdag willen we graag naar de Pabo (als dat geregeld kan wor-den) en woensdag nemen we een dagje vrij. Ahum. We hebben dan een boot naar klein Curaçao geboekt. Dat kan alleen maar op woensdag en zondag. Je gaat dan ’s morgens om 7 al weg, tot ongeveer 16.00 uur. We hebben een hele luxe boot geboekt, inclusief ontbijt, lunch, drinken, snorkels, ligbedden etc. Klein Curaçao is een onbewoond eiland met witte stranden, waar je heerlijk kunt zonnen en ook heel mooi kunt snorkelen. Er schijnen heel veel schildpadden te leven. Ben benieuwd. We hebben er in elk geval heel veel zin in. En zo’n dagje hebben we best verdiend, want het goede nieuws is: dat wij ons onderzoek al af hebben! :) We moeten maandag alleen nog een terugblik schrijven en dan is het helemaal klaar. Alles erop en eraan. Als we in Nederland zijn hoeven we ‘m alleen nog maar uit te printen. Echt ideaal. Dat was ook ons doel, want als we weer in Nederland zijn, ligt het afstuderen en de rest van al het werk weer op ons te wachten.

Verder ben ik heel stiekem toch al wel een beetje aan het aftellen. Hier op Curaçao zegt iedereen tegen ons: lopen jullie maar zo kort stage? Ja, gelukkig wel. Het minimum is wel vier weken hoor, wil je een beetje acclimatiseren en het eiland leren kennen. Het voordeel voor ons is wel geweest dat we afhankelijk waren van het OV. Dan duik je wel echt in een cultuur. Aan de andere kant is het ook super onhandig dat we afhankelijk zijn van het OV en geen auto hebben. Je zit zo vast, je ben niet vrij om te gaan en te staan waar je wil. Als we dat vooraf hadden geweten hadden we zeker een auto gehuurd, al was het maar voor 2 weken. Maar ze hadden ons gezegd (degenen die nog nooit met het OV gereisd hebben en er dus geen bal verstand van hebben) dat je je best kon redden met het OV. Tja, als je alles vooraf weet… Het voordeel is dat we nu heel goedkoop uit zijn. En dat je er erg flexibel van wordt…:p Wat is een half uur vertraging met het OV in Nederland? ;) Maar ook zonder het OV issue had ik hier geen 3 maanden willen zitten. Het onderwijssysteem spreekt me voor geen meter aan, je wordt hier bovendien heel negatief behandeld als Nederlandse stagiair. Misschien omdat we teveel zien en meer weten? Misschien door de gemiddelde mentaliteit van de stagiair hier, die hier komen voor uitgaan en chillen en verder niet zo heel veel doen? Ik weet het niet. Daarnaast vind ik het eiland gewoon te klein. Als ik voor drie maanden ergens op stage zou gaan, zou ik bijvoorbeeld naar een land als Engeland gaan: daar heb je een totaal ander onderwijssysteem (wat wél goed is), daar leer je een taal en daar heb je heel veel natuur en cultuur. Je kunt daar steden bezoeken, de natuur ingaan, de taal leren etc. Hier ben je heel erg afhankelijk van het weer. En dan bedoel ik eigenlijk dat je niets kunt als het regent. Je hebt geen steden die je kunt bezoeken (laat staan een winkelcentrum), je hebt geen culturele dingen als bijvoorbeeld musea. Als ik ergens ben wil ik er ook het optimale uit kunnen halen natuurlijk ;) Maar je moet het niet negatief zien hoor, dat ik hier niks leer en niets zie, natuurlijk wel! Maar jullie begrijpen mijn punt denk ik wel.

Zo, dat was toch nog een lang verhaal. Waarschijnlijk komt er nog één verhaal, heel misschien nog twee en daarna hoop ik weer op Nederlandse bodem te zijn.

Oh ja, sorry dat er geen foto’s op de site komen te staan, maar op de één of andere manier kan ik ze niet laden. Jullie zullen het met mijn verhalen moeten doen en voor degene die erg nieuwsgierig is: Je bent na 17 november van harte welkom in Rijssen of Stolwijk ;).

Liefs,
Anneleen