Dag 1

Curaçao: 20.00 uur – Nederland: 02.00 uur.
Het is inmiddels 02.03 uur Nederlandse tijd. Dat betekent dat ik er nu zo’n 21 uur op heb zitten. En ik moet nog even volhouden, het liefst tot 10 uur (het is nu 20.00 uur in Curaçao). Hoe later we nu naar bed gaan, hoe minder last we morgen hebben van een jetlag.

Ik heb net even ‘lekker’ gedoucht en ben nu alweer aan het zweten. De warmte is enorm, helemaal als je uit ons koude kikkerlandje komt, met een temperatuur van 2 graden. Normaal gesproken vind ik het geen probleem om een half uur onder de douche te staan, nu vind ik een halve minuut ook prima. Ze hebben hier namelijk alleen maar KOUD water. Ze hebben ons gezegd dat je er zo aan wendt. Hm.. ‘t Is in elk geval gunstig voor de kosten, want water is hier heel duur. Zo meteen nog even een ‘theetje’ en dan lekker naar bed.

Nog even een terugblik. Onze reis is heel voorspoedig verlopen. Op Schiphol een kwartiertje vertraging, maar de vlucht was korter dan de bedoeling zou zijn, waardoor we alsnog een half uur voor geplande tijd arriveerden. Toen we via een wiebelende trap uit het vliegtuig stapten, viel de warmte als een deken op ons. Het was wel bewolkt, maar er stond geen wind vandaag (die er normaal gesproken wel is) waardoor het echt ontzettend benauwd was. Toen wij vervolgens dachten dat we ‘ ff’ onze koffers op konden halen en dan ‘lekker’ naar het appartement konden, hadden wij het helemaal mis. We waren al gewaarschuwd voor de Curaçaose mentaliteit, maar deze viel ons alsnog rauw op het dak. Enorm lange rijen voor de paspoortcontrole, met stugge Antilianen achter de balie. Hm.. Onze eerste indruk van Curaçao.

Gelukkig werden we welkom geheten door de familie Kwintenberg, van wie wij het appartement huren. (Een heel mooi appartement overigens: ruim, schoon en praktisch ingericht. Alleen het zwembad ontbreekt, i.v.m. renovatie). Omdat hun huis aan de andere kant van het eiland staat, zorgde dit voor een sightseeing Curaçao. Over eerste indruk gesproken? Die viel vies tegen! En dat is zachtjes uitgedrukt. Als eerste zagen we enorme pijpen waar rook uitkwam: de olieraffinaderij. Een enorm complex wat het hele eiland vervuilt. Iedereen is er eigenlijk op tegen. Bovendien levert het niet eens een aanzienlijk aandeel in de economie. Wat de politiek betreft: die is hier inderdaad niet zoals die behoort te zijn. Een klein voorbeeld: Als je een adres wilt hebben (een straatnaam met nummer) moet je daar voor betalen. En om het te regelen, kost je dit bovendien enorm veel papieren rompslomp. Oftewel: de helft van de Antilianen is er te beroerd voor om het te regelen. Ook gebeurt er erg veel illegaal, zoals afval dumpen. Hoppa, weg met die troep. Karretje achter de auto en dumpen maar!

Verder zagen we rommelige wegen, barrels van auto’s, rommel langs de weg en vooral: enorm kleine, oude huisjes. Eigenlijk zijn het niet eens huisjes, maar gewoon vierkante hokken, gemaakt van blik. En daar wonen ze dan vaak met meer dan zes personen in! Het was voor ons echt een eye-opener. Ik had nooit gedacht dat Curaçao zo arm was. Ik dacht altijd dat het een welvarend westers eiland zou zijn, maar dat is dus echt niet zo. De mensen besteden hier wel heel veel tijd/geld aan hun uiterlijk. Ze dragen veel sieraden, vrouwen hebben enorm strakke kleding aan (waar alle ‘rondingen’ goed in te zien zijn). (Wat dat betreft voel ik me hier wel thuis hoor: Antilliaanse vrouwen hebben goeie bilpartijen :p :)). Verder hebben ze de nieuwste telefoons en andere digitale snufjes. Tegelijkertijd leven ze in enorme bouwvallen en hebben ze grote schulden. Erik (Kwintenberg) vertelde ons ook dat we er niet van op moesten kijken dat mannen ons aanspraken en zouden zeggen dat we met ze mee moeten gaan. (Ze zeggen het alleen hoor, op het moment dat je ze afwijst laten ze je wel met rust, wees niet bang). Mannen hebben hier namelijk een enorm vrij leven. De gemiddelde man heeft minimaal 3 vrouwen. (De vrouwen hebben ook meerdere mannen hoor). Er zijn hier enorm veel tienermoeders. Jongens gaan al met meisjes van 12 jaar naar bed, maken haar zwanger en verdwijnen vervolgens. Voor de jongens is het stoer om bij zoveel mogelijk meiden (vrouwen) een kind te hebben en als tienermeid hoor je er pas bij als je een kind hebt. Dit kind wordt vervolgens opgevoed door de moeder/oma. Toen ik dit hoorde, vroeg ik mij af of hier dan ook veel aids heerst. Ja, waarschijnlijk wel. Over voorlichtingen en het gebruik van condooms hebben ze hier nog niet gehoord, gezien het aantal tienermoeders. Een logisch gevolg dat er aids opkomt, wat zich natuurlijk snel verspreid. Ik heb het idee dat de gemiddelde Antilliaan (zulke) problemen ontwijkt.

Je zult je nu misschien afvragen: Waarom is Curaçao dan zo populair voor vakantiegangers? Gelukkig heeft Erik ons ook de mooie plekjes van het eiland laten zien. Allereerst natuurlijk ‘het gezicht’ van Curaçao! Je weet wel; die gekleurde huisjes aan het water. Nou inderdaad, dat is een mooi stukje van Curaçao. Het is een wijk, waar het winkelcentrum achter ligt. Daar hopen we morgen naar toe te gaan. Verder heeft hij ons de villawijk van Curaçao laten zien: enorme villa’s met prijzen van dik boven een miljoen. In die wijk staan ook de enorme hotels en is ook de ‘Beach’. Om de vraag te beantwoorden waarom Curaçao zo’n populaire vakantiebestemming is: ga er maar vanuit dat de gemiddelde toerist de hele dag ligt te bakken in de zon in strandbedjes die zij aan zij staan (als je niet oppast ben je aan het roddelen over je buurvrouw, terwijl zij drie bedden verder op ligt, :)) en niet verder komt dan het hotel en het strand. Gelukkig zijn er ook nog veel verborgen strandjes waar geen toeristen komen. Dat is het handige als je bij iemand komt die het eiland kent. We stonden op een gegeven moment boven op een rots (lavarotsen) en toen keken we zo het water in: helder water! Ik zag een paar gekleurde vissen zwemmen. (We gaan zeker nog een keer snorkelen, het schijnt dat dat echt super gaaf is). Dat is dus de andere kant van Curaçao: de natuur is erg mooi. Het eiland is nu ook enorm groen (komt doordat er vorig jaar zoveel regen is gevallen, ze hebben toen de staart van de orkaan meegekregen). Overal staan struiken en cactussen.

Nou goed, wat een verhaal hè. Ik ben blij dat ik het even van me afgeschreven heb. Mijn eerste indruk was zo’n tegenvaller, maar gelukkig hebben we ook al heel veel mooie dingen gezien. Nu eerst naar bed, lekker lang slapen (wat waarschijnlijk niet lukt, aangezien het nog steeds enorm warm is én omdat we enorm veel muggen hebben), maar we gaan het proberen. En dan morgen met frisse energie verder!

Liefs,
Anneleen